“Eve girip tek başıma oyuncaklarımla oynarken, derslerimi yapmaya başladığımda ya da istediğim şeylerin olmasını beklerken, canım çok sıkılırdı; sık sık bırakmak ya da ara vermek isterdim. Sonra, dikkatimin dağıldığını fark edip, onu toparlamanın bir yolu olduğunu öğrendim. Aynı zamanda, canımın sıkkın olduğunu fark etmeyi de bu yolla keşfettim. Artık ne zaman ara vermem gerektiğini, sıkıldığımı, yorulduğumu, öfkelendiğimi, üzüldüğümü ya da mutsuz olduğumu biliyorum. İşte o zaman derin bir nefes alıyor ve kendime kısa bir mola veriyorum. Bu yöntemi sana da öğretmemi ister misin?”
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.